Bloedschande

Voor een vollediger weergave, klik hier

God geeft het niet zo gauw op. Zijn verlangen naar een liefdevolle relatie met zijn poppetjes, daar kun je moeilijk kritiek op hebben. Wel jammer dat Hij dat nu ging beperken tot één man en zijn nageslacht, die Abram, zoon van Terach en stamhouder van het geslacht van Sem, de zoon van Noah. Maar goed met die andere poppetjes was toch niet veel meer te beginnen dus daarom besloot God z’n aandacht maar te focussen op Abram. Toen Hij Abram voor het eerst opmerkte dacht Hij “Ha, daar heb ik iemand die in mij gelooft. Die kan m’n vriend wel zijn!”

Jakobus 2:23 NBG51
23 -------- Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd.

Dat “ha-gevoel” dat wilde God in Zijn nieuwe vriend vasthouden en daarom voegde Hij het maar toe aan zijn naam. En zo werd Abram Abra-ha-m!  Nou betekent die naam “vader van vele volken” en was dat nou niet precies wat God met Abraham voor had? Geen toeval dus, maar een waarachtig wonder!

Abraham en z’n nageslacht moesten dan ook wel zuiver blijven. De keuze voor een vrouw was zodoende ook wel heel erg precair.  Lastig voor God om daarin een keuze te maken, want Hij had niet zoveel ervaring met vrouwen en was ook nooit getrouwd geweest, nou ja er zat nog wel iets aan te komen in het jaar 0, maar dan ook weer niet echt lijfelijk. Hij bedacht toen dat de vader van Abraham nog een andere vrouw had dan de moeder van Abraham. En die vrouw had een dochter, Sarai. Perfect immers om het geslacht intact te houden.  Van haar naam haalde Hij later de “i” af. Hij had genoeg van puntjes op de “ï” zetten, moet Hij gedacht hebben en Sara, zonder die “i” betekent “vorstin”! Ook geen toeval dus want het lag in de bedoeling dat ze daarvan nog velen voort zou brengen!

Zijn engelen die met grote futuroscopen in de toekomst konden kijken, moeten Hem nog wel gewaarschuwd hebben dat er zo’n vierduizend jaar later verheidenste poppetjes van Hem waren die zo'n huwelijk in hun Burgerlijk Wetboek verboden hadden (ref.) omdat dit soort relaties tot allerlei erfelijke aandoening kon leiden (ref.)     

Maar goed, dat ging over die afvallige poppetjes en daar zitten er altijd wel tussen die denken beter dan god te zijn. Daar kon Hij even niets mee.

Abram trouwde dus met Sara en die Sara was beeldschoon, een soort Brigitte Bardot of Pamela Anderson uit de oertijd. Helaas zijn er geen rotstekeningen van haar overgebleven uit die tijd en weten we dus niet goed hoe ze toen gekleed ging. Wel dat het mannen begerig maakte.

Het ging namelijk slecht in het land dat God aan Abraham toegewezen had. Er ontstond hongersnood en Abraham moest met zijn hele huishouding, inclusief het bijbehorende slavenbestand, naar Egypte.

Nou toen de Farao daar Sara zag, was hij niet meer te houden. Abraham kneep hem vreselijk en was bang dat de Farao hem wel eerst uit de weg zou willen ruimen om Sara te kunnen  bemachtigen. Daarom  had hij met zijn vrouw afgesproken dat ze de Egyptenaren zou vertellen  dat ze zijn zuster was. Een wit leugentje eigenlijk, want per slot van rekening was ze ook zijn zuster, halfzuster dan.

Farao liet het er niet bij zitten en voegde haar terstond aan zijn harem toe.

Gen 12: NBG51

14 Zodra ​Abram​ ​Egypte​ binnentrok, zagen de ​Egyptenaren, dat de vrouw zeer schoon was; 15 en toen de vorsten van ​Farao​ haar zagen, roemden zij haar bij ​Farao, zodat de vrouw naar het ​huis​ van ​Farao​ gehaald werd.

Abraham werd daarvoor goed beloond:

16 En hij deed ​Abram​ wèl om harentwil, zodat hij schapen, runderen, ezels, ​slaven, ​slavinnen, ezelinnen en ​kamelen​ ontving.

God echter nam wraak :

17 Maar de Here sloeg ​Farao​ met zware plagen, evenals zijn ​huis, ter oorzake van ​Sarai, de vrouw van ​Abram.

Toen ging er bij de Farao een lichtje branden en donderde hij  Abraham met vrouw en  al het land weer uit.

Was misschien toch niet zo handig geweest om Abraham met z’n halfzuster te laten  trouwen. Kunnen we beter helemaal verbieden, moeten zijn genetica engelen Hem ingefluisterd hebben, want Hij liet kort daarna een nieuw edict uitvaardigen over wie met wie niet mochten vrijen. Broer en (half)zus zaten daar ook bij:

Leviticus 18: NBG51

6 Niemand zal naderen tot zijn naaste bloedverwant, om de schaamte te ontbloten: Ik ben de Here. ‘........... 9 De schaamte van uw zuster, de dochter van uw vader of de dochter van uw moeder, geboren in ​huis​ of geboren daarbuiten, haar schaamte zult gij niet ontbloten. .........11 De schaamte van de dochter van uws vaders vrouw, die aan uw vader geboren is, zij is uw zuster – haar schaamte zult gij niet ontbloten.....

Het was wel even een ongemakkelijk moment. Hij had altijd al de indruk willen wekken dat er bij Hem...

Jacobus 1: NBG51
17... geen verandering is of zweem van ommekeer.

En nu dan toch...  Maar God is echter een ware politicus. Hij blijft dingen beloven en ook al komt er vaak niet veel van terecht, Hij weet er altijd wel een draai aan te geven. Met die belofte van een indrukwekkend nageslacht voor Abraham wilde het ook maar niet vlotten en toen Abraham daar weer eens over zeurde, kwam God even met twee andere Heeren (bodyguards wellicht ?) bij hem langs en zwoer nogmaals dat het zou gebeuren, binnen  een jaar zou Sara een zoon baren.

Gen 18: NBG51

10 En Hij zeide: Voorzeker zal Ik over een jaar tot u wederkeren, en dan zal uw vrouw ​Sara​ een zoon hebben.

Sara stond in het geheim mee te luisteren en moest daar hard om lachen:

En ​Sara​ luisterde bij de ingang der ​tent, die zich achter Hem bevond. 11 Abraham​ nu en ​Sara​ waren oud en hoogbejaard; het ging ​Sara​ niet meer naar de wijze der vrouwen. 12 Dus lachte ​Sara​ in zichzelf, denkende: Zal ik wellust hebben, nadat ik vervallen ben, terwijl mijn heer oud is?

No longer slaves (Lyric Video) | Bethel Music | Jonathan David & Melissa Helser

Na Sara even de les gelezen te hebben gingen de drie Heeren weer verder op reis.

Abraham blijft hardleers en zodra hij ergens in den vreemde is, moet Sara de rol van zuster weer spelen. In het koninkrijk van Gerar werd koning Abimelek zich al gauw bewust van die uitzonderlijke (vervallen?!) schoonheid van de zus van Abraham. Die werd dus al snel als zijn vrouw ingepalmd!

Abraham zat daar kennelijk niet zo erg mee, maar God wel en zorgde voor zoveel rampen voor Abimelek dat hij al gauw wist dat er iets  niet in de haak was en toen kreeg hij een droom waarin de aap al gauw uit de mouw kwam: Hij had de vrouw van Abraham ingepikt!

Met excuses en een hele serie spullen zoals schapen en runderen en slaven en slavinnen, werd Sara aan Abraham teruggegeven. Die Abraham kreeg er zo ook maar weer heel wat "spullen" bij.

In  het logboek van God lezen we niet wanneer  Abimelek Sara tot vrouw nam. De paparazzi suggereerden wel dat het zo’n drie maand na de hernieuwde belofte was. Negen maand later zou Sara dan een zoon gebaard hebben en die werd Isaak genoemd.

Abimelek claimde nog wel dat hij haar niet aangeraakt had, maar ja wie zou dat in zijn geval ook niet zeggen?

Er is waarschijnlijk in de hemel bij de goed geïnformeerde genetici toen ook al wel een discussie ontstaan over vruchtbaarheid. Ze hadden over dat onderwerp al eens via hun futuroscoop gegoddeld. Zou het kunnen dat de schuld bij Abraham lag?  Dat de oorzaak in 30% van de gevallen bij de man ligt en in 30% van de gevallen bij de vrouw? (ref.)

Nou leek het er wel op dat Abraham bewezen had dat hij wel vruchtbaar was, want Sara had hem haar slavin gegeven om een zoon te verwekken. Vrouwen in die tijd waren nu eenmaal erg gul. En dat was nog gelukt ook, zo leek het,  Ismaël , werd geboren, de voorvader van Mohammed (geprezen zij zijn naam) en alle Arabieren. Maar kunnen we daar wel zeker van zijn?

Slavenhouders waren niet erg geïnteresseerd in de vaders van de kinderen van hun slavinnen. De moeders waren belangrijker maar moesten wel zelf weer direct aan het werk en de kinderen werden opgevangen door een dresneger of dresmama  speciaal voor dat doel uitgekozen en opgeleide slaven (ref.) In de Surinaamse slavenregisters “vindt u de naam van een persoon, geslacht, leeftijd of geboortejaar, moedersnaam (voornamelijk in registers vanaf 1848), de eigenaar en een link naar de scan van het folio.” (ref.)

De noodkreet van ene Jason, op zoek naar zijn voorouders, is kenmerkend:

“Enkele maanden geleden ben ik begonnen met het zoeken naar mijn voorouders. Sommige lijnen voeren mij helemaal terug naar de slavernij. En vaak (eigenlijk altijd) vind ik dan alleen maar gegevens van de vrouwelijke lijn. Ik kan niets van de vader vinden. Is dat normaal? ...”

Zou het in de tijd van Abraham anders geweest zijn en hoe zeker kunnen we er van zijn dat hij de vader was van Ismaël ?  De man had tot ver in zijn tachtigste geen kinderen kunnen verwekken en nu dan wel??

We zullen het nooit weten, Abrahamietisch DNA staat ons niet ter beschikking. Abraham was blij met Isaak, of hij nu op hem leek of niet. Maar die Isaak leek een gewelddadige vroege dood beschoren...  Daarover een volgende keer.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Klik hier voor de andere delen van Genesis met een glimlach

Een uitgave van Kinderen van God, wat denken ze (wel)?!