Drie Koningen: Saul, David en Kerstkoning Jezus

Wil je de reis door het brein van de kinderen van god ((vol)evangelische gelovigen) blijven volgen, vul je emailadres dan hiernaast (rechts) in. Je krijgt daarna een mailtje waarmee je je aanvraag kunt bevestigen.

De legendarische verhalen over de eerste twee koningen (Saul en David)  van Israël vormen ook de achtergrond van het even legendarische verhaal over de Koning van de kinderen van god: Koning Jezus.

Glory to the New Born King

Hark! The Herald Angels Sing (Live At The Helix In Dublin)

Saul

In het vorige bericht hebben we verteld hoe de Israëlieten met grof goddelijk geweld het “beloofde land” binnentrokken. Maar met de strijd was het toen nog niet gedaan. We spreken nu zo rond 1000 voor Christus in de legendevorming.  Israël werd constant lastig gevallen door volkeren die waren blijven hangen of in aangrenzende gebieden woonden.  Ze kregen behoefte aan een eigen koning. En die kregen ze ook. De eerste koningen in de overleveringen van het Joodse volk waren Saul en David. Beide heren zijn bij de kinderen van god dankbare kapstokken om hun ideeën aan op te hangen. Saul is dan het beeld van de  “vleselijke”  mens en David die van de “geestelijk” gelovige. Saul is hoogmoedig en ongehoorzaam aan God en David ootmoedig en doet wat God zegt. David is zelfs een voorafschaduwing van hun Koning Jezus en Saul wordt soms gezien als een beeld van de Boze.

Ook in het Jodendom is David favoriet en het is dan ook niet onlogisch dat hij er in de beeldvorming en de overgeleverde anekdotes wat beter uit tevoorschijn komt dan zijn voorganger Saul. Maar omdat die verhalen werden opgeschreven in een tijd toen de denkbeelden nog wel behoorlijk primitief waren, zitten er ook best nog wel wat barsten in het overgeleverde plaatje. Barsten waar kinderen van God zich liever geen barst van aantrekken.

Die Saul die mag ik eigenlijk wel. Het was een lange, knappe man en toen de profeet van God (Samuël) hem kwam vertellen dat hij koning moest worden, had hij daar helemaal geen zin in. Op het moment dat Samuël hem aan het volk wilde voorstellen had hij zich tussen allerlei bagage verscholen en moest hij er vandaan weggesleurd worden. Ik zou ook geprobeerd hebben om er onderuit te komen.

In ieder geval “er onderuit komen” lukte niet en Saul wordt dus tegen  wil en dank koning en voert constant oorlog met allerlei vijandige volkeren. Een andere eigenschap waar ik wel wat mee heb is dat hij zich liever wat losser op wilde stellen van de gevestigde geestelijke orde. Voor het aangaan van een strijd werd er een offer gebracht aan God en dit hoorde te gebeuren door een priester, Samuël in dit geval. Maar toen de nood eens hoog gestegen was en de aanval echt ingezet moest worden en Samuël maar niet op kwam dagen, besloot Saul het offer zelf maar te brengen. Een ware protestant, een prototype van Luther, voor wie de bemiddeling van een geestelijke niet nodig hoefde te zijn. Het zou hem voor altijd kwalijk genomen worden.

Uiteindelijk  werd één oorlog  hem helemaal fataal. Hij was dan wel de legeraanvoerder maar de opperbevelhebber was van een hogere orde, God,  ofte wel Jehova, dan wel Jahweh himself. De opdracht was deze keer:

1 Sam 15: 3  (BGT) "Daarom moet jij nu naar de Amalekieten gaan. Je moet hen verslaan. Je moet alles vernietigen en je moet iedereen doden. Elke man en elke vrouw. Iedere baby en elk kind. En ook alle grote en kleine dieren. Je mag geen medelijden hebben.’’

Saul voert die goddelijke genocide keurig uit. Of hij zelf ook baby’tjes heeft afgeslacht, weten we niet, wel dat hij bedacht dat het misschien wel handiger was om de collega Koning  van de Amalekieten zelf te sparen en ook om alles wat echte waarde had maar te houden en niet te vernietigen. Dat kon immers mooi voor een goed doel ingezet worden.

Nou dat heeft hij geweten. God en Samuël waren woedend. Samuël, die zachtmoedige man van God, zorgde er met zijn eigen zwaard voor dat die koning ook  alsnog een  kopje kleiner werd gemaakt.  En Saul had het daarna voor altijd bij god verbruid. Zelfs toen hij diep berouw toonde, was er geen vergeving beschikbaar. 
Het berouwde god dat hij hem tot koning had gemaakt. Interessant te weten dat die god ook niet perfect is en wel eens foutjes maakt waarover hij dan later berouw kan krijgen.
Maar goed als je het zonder je goddelijke Maatje moet stellen, dan wordt het leven er niet prettiger op. Saul kreeg depressies, buitengewoon neerslachtige buien, angst aanvallen. Je komt dat, denk ik, in zwaar gereformeerd/calvinistische kringen ook nog wel tegen, wanneer iemand wel in god gelooft, maar zichzelf zo zondig weet dat hij/zij buitengesloten is van de genade van God.

“God” kan je wat aandoen. Saul pleegt uiteindelijk zelfmoord.

David

David is het troetelkind van de Joodse en Joods-christelijke gemeenschap. Niet echt een prettig figuur, wat mij betreft.  Hij was al door Samuël, een beetje in het geheim, tot nieuwe koning gezalfd en moet zich al heel wat mans gevoeld hebben. Als hij z’n broers in het leger voedsel komt brengen, ziet hij de Reus Goliath en hoe iedereen bang voor hem is. Nou David  niet, hoor, een mannetje vol bravoure. Hij zal hem wel even met een steentje in z’n katapult vellen.  En hij had mazzel, dat steentje trof de geharnaste gigant in z’n voorhoofd, door een open deel in z’n helm. Geen mazzel, vinden gelovigen, maar het resultaat van vertrouwen op God. Dan kun je de grootste uitdagingen aan.

Het zou nog jaren duren voordat David ook echt koning wordt. Saul blijft voorlopig gewoon aan de macht. Voor gelovigen ligt hier een prachtige uitleg van waarom er van hun koning Jezus nog zo weinig te merken valt en het wel lijkt of de Boze nog steeds regeert, ook al heeft Jezus door zijn sterven  en opstanding de dood en de Boze en de zonde onttroont. Het effect daarvan moet nog wereldwijd doorbreken en is voorlopig alleen zichtbaar voor de kinderen van God. Hier is een stukje uit een publicatie van de LevendEvangelieGemeente te Aalsmeer.

"David is een verborgen koning. Hij is het wel, maar de werkelijke openbaring, de volle impact daarvan, is nog niet zichtbaar. En eigenlijk is dat met koning Jezus niet veel anders. Hij is de overwinnaar. Hij is de koning der koningen, maar hij is voor de ogen van de wereld, nog een verborgen koning. De satan, aan de andere kant, is verslagen. Hij is onttroont, maar oefent des ondanks nog steeds heerschappij uit.  

Als je het koninkrijk van Jezus Christus vandaag de dag niet wil zien, dan zie je het ook niet. Je ogen moeten er voor geopend zijn. In de ogen van deze wereld stelt Jezus niets voor. Kiezen voor Hem, is kiezen voor een verliezer, voor iemand die zijn idealen meegenomen heeft naar zijn graf. Maar wij weten wel beter. Wanneer je ogen er voor geopend zijn, dan zie je het koninkrijk van God overal. Wij weten dat op enig moment iedereen het zal weten, elke knie zich zal buigen en elke tong zal belijden, dat Jezus Heer is. Maar voor sommige is het dan te laat."

LevenEvangelieGemeente www.leg.nl

Jezus en de eerste gemeente werden met veel bombarie geïntroduceerd en de hele wereld moest het weten. Maar dat enthousiasme doofde na een paar eeuwen al gauw uit.  Wat ook maar niet goed lukte was het zichtbaar worden van het karakter van Jezus in zijn volgelingen. De geromantiseerde Jezus was de verpersoonlijking van de perfecte liefde en de Heilige Geest zou, volgens de afspraak, dat karakter steeds meer in zijn volgelingen vorm gaan geven. Ze zouden steeds meer op die (geromantiseerde) Jezus gaan lijken. Dat lijkt dan 2000 jaar na dato ook een verborgenheid te zijn. Gelovigen doen zich gewoon veel slechter voor dan ze zijn.

Een echt macho mannetje, die David. Na iedere overwinning neemt hij er als medaille ook maar weer een andere vrouw bij. Minstens 15 uiteindelijk en als hij dan een affaire heeft gehad met de mooie Batseba wordt het even lastig. Zij raakt zwanger, waarop David haar man, Uria, uit het leger terug laat komen in de hoop dat hij ook met haar zal slapen en gaat denken dat het zijn kind is. Uria is wel een echte kerel en blijft bij z’n maatjes slapen. Dan moet ie maar dood, dacht David en hij laat hem een dodelijke positie innemen aan het front. De Duitse machtsclique  deed kennelijk destijds wel hetzelfde om mensen kwijt te raken.

Het komt allemaal wel uit en als straf laat God het kindje sterven. Dat je niet zelf de bak ingaat voor je eigen zonden is kennelijk nogal normaal voor gelovigen. God zelf liet immers ook zijn eigen zoon, Jezus, sterven als straf op hun zonden.

David dankt zijn glorie vooral aan de 73 Psalmen die hij geschreven zou hebben. Dat hij dit nooit heeft gedaan is vrij zeker. Onder de Dode Zee rollen werden nog eens 3600( !!) psalmen gevonden, allemaal toegeschreven aan Koning David. Hij moet het veel te druk hebben gehad met oorlog voeren en de plichten richting zijn vrouwen om aan het schrijven van zoveel liederen toe te  komen. Er waren ook nog maar weinigen die konden schrijven in zijn tijd. Het was heel normaal in de oudheid om teksten toe te schrijven aan iemand om hem te eren. Deze liederen werden waarschijnlijk pas tijdens de tweede tempelperiode (515 v.C. tot 70 n.C)  verzameld en geredigeerd.

Er zijn wel enkele aanwijzingen dat er ooit een koning David is geweest, maar het koninkrijk van hem en zijn ook beroemde zoon Salomo, hebben zeker nooit de grandeur gehad die er aan wordt toegekend. In de annalen van omliggende koninkrijken worden ze niet genoemd en de belofte aan Abraham dat het rijk van Israël zich ooit van af de Nijl tot aan de rivier de Eufraat uit zou strekken gaat hopelijk in een legendarische mist verloren.

Genesis 15:

¹⁸ Toen deed de Heer een belofte aan Abram. Hij zei: ‘Dit land zal ik aan jouw nakomelingen geven. Het hele gebied van de rivier de Nijl tot de rivier de Eufraat is voor hen. ^19-21 Dat is het gebied waar nu de Kanaänieten en andere volken wonen.’.

Gelovigen hebben de hoop daarop nog niet opgegeven, maar dan wel onder leiding van hun Koning Jezus.

Koning Jezus

Kelly Clarkson - Silent Night ft. Trisha Yearwood, Reba McEntire

De voorspellingen in het Oude Testament over de glorieuze toekomst van het volk van God en haar Koning, worden door de kinderen van god volledig naar zichzelf toegetrokken. Het gaat daarbij om hun Jezus.

Jesaja 23:5-6 (BGT)

Er zal een nieuwe Koning komen

5 De Heer zegt: ‘Ik zorg ervoor dat er een nieuwe koning komt uit de familie van David. Ik zal hem zelf uitkiezen. Die koning zal het land goed besturen, hij zal wijze besluiten nemen. Hij zal eerlijk rechtspreken, hij zal iedereen goed en rechtvaardig behandelen. 6 Zijn naam zal zijn: ‘De Heer is onze redder’. Want ik zal mijn volk redden. Het hele volk zal in vrede leven.’

Micha 5:1 (BGT)

Er komt een nieuwe leider

5¹ De Heer zegt: ‘Luister, Betlehem in Efrata. Jij bent één van de kleinste steden van Juda. Toch zal er uit Betlehem iemand komen die namens mij Leider zal zijn van Israël. Hij zal afstammen van een heel oude familie.’

Jesaja 9:5-6 NBV

Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De ijver van de HERE der heerscharen zal dit doen”

De engel Gabriël verschijnt aan een maagd in het Nieuwe Testament van de christenen en zegt:

Lucas 1:30-33 NBV

“Wees niet bevreesd, Maria; want gij hebt genade gevonden bij God. En zie, gij zult zwanger worden en een zoon baren, en gij zult Hem de naam Jezus geven. Deze zal groot zijn en Zoon des Allerhoogsten genoemd worden, en de Here God zal Hem de troon van zijn vader David geven, en Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en zijn koningschap zal geen einde nemen”

De Christenheid heeft hier wel het probleem dat de profetieën telkens over het volk Israël gaan. De nieuwe koning (Jezus) zal regeren over het huis van Jacob etc. etc.  Gelovige “denkers” hebben hier twee oplossingen voor waardoor ze ook een beetje als de moslim Sjiieten en Soennieten in twee kampen zijn verdeeld. Oplossing 1: De kerk heeft de plaats ingenomen van Israël. Je mag dus overal waar het over het volk Israël gaat dit vervangen door de kerk/de gemeente/de kinderen van God. Oplossing 2: Doordat Israël Koning Jezus niet wilde accepteren zijn de beloften uitgebreid naar de gelovige heidenen. Die zijn geënt op de oorspronkelijke stam. Ze vormen  nu samen het volk van God en als oudste zoon blijft Israël een speciaal plaatsje houden in het hart van God.

Het Kerstfeest

Laten we eerlijk zijn, aan het Christendom hebben we toch wel een  fijn feest overgehouden en zingen we “Stille nacht, Heilige nacht” uit volle en onbeschaamde borst mee zonder dat de meesten er nog een woord van geloven alsof het over Sinterklaas ging en “Hoor wie klopt daar kinderen...”, maar dan toch wel met wat meer stijl en ingetogenheid:

Kerst - Stille nacht, heilige nacht!

Stille nacht, heilige nacht!
Davids Zoon, lang verwacht,
Die miljoenen eens zaligen zal,
wordt geboren in Bethlehems stal,
Hij, der schepselen Heer,
Hij, der schepselen Heer.

Hulploos Kind, heilig Kind,
Dat zo trouw zondaars mint,
ook voor mij hebt Ge U rijkdom ontzegd,
wordt Ge op stro en in doeken gelegd.
Leer me U danken daarvoor.
Leer me U danken daarvoor.

Stille nacht, heilige nacht!
Vreed' en heil wordt gebracht
aan een wereld, verloren in schuld;
Gods belofte wordt heerlijk vervuld. 

Amen, Gode zij eer!
Amen, Gode zij eer!